บทที่ 116 ฆ่าฉันเสียเถอะ (100%)

“แหะ…แหะ เกรงว่าจะไม่ได้แล้วอะนายหัว”

ชายชาญยิ้มแหยๆ พลางยกมือลูบท้ายทอย

“ทำไม อย่าบอกนะ ว่ามึงพลั้งมือฆ่ามันไปแล้ว”

“ผมไม่ได้ฆ่าครับ สาบานได้ แต่เล่นแรงไปหน่อย มันทนไม่ไหวก็เลยกลั้นใจตาย”

“ไอ้ห่า! จัดการให้เรียบร้อย และอย่าให้ใครรู้เด็ดขาด”

สั่งเสร็จสรรพจักรพรรดิก็สาวเท้าออกจากบริเวณนั้น ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ